Pura Vida
Blijf op de hoogte en volg Tom Maya en Lars
28 Maart 2013 | Costa Rica, Alajuela
Hoi allemaal!
En hier zijn we weer; dit keer met het geluid van de Caribische zee op de achtergrond maar we gaan eerst nog even terug naar de Pacifische kust. Zondag wilde Lars het guesthouse amper uit; hij was dikke vrienden geworden met Augustin, het zoontje van de kok en samen hebben ze uren gespeeld, Lars gewoon Nederlands pratend, Augustin Spaans :-). ’s Middags toch nog maar naar het strand gegaan. Het was zondag en de eerste dag van de Semana Santa; de heilige week voor Pasen en dé grote vakantie voor de Tico’s. Aan het strand waren dan ook veel Tico’s die op vakantie zijn in eigen land. Langs het strand stonden complete tentenkampen en zaten hele families te eten, te voetballen, te spelen in zee en zich te wassen in de rivier. De meesten waren met de jeep maar er had er ook eentje een hele vrachtwagen bij zich. Het valt ons op hoe goed onderhouden het land is en hoe netjes iedereen het houdt; hier is nagenoeg geen zwerfvuil te vinden en overal staan verschillende prullenbakken om meteen het afval te scheiden. En de prullenbakken zelf zijn vaak leuk geschilderd!
Maandag zijn we vroeg vertrokken om via een stuk binnenland en vervolgens de Panamericana naar Orosi, een plaatsje midden tussen de koffieplantages in de Centrale Hooglanden, te rijden. Op de een of andere miraculeuze manier stond de routeplanner opnieuw op kortste ipv snelste route (ik verdenk Tom ervan het heel erg leuk te vinden om de 4x4 te kunnen gebruiken). Toen we na 5 km opeens op een bergweg zaten waar hele stukken weg ontbraken kreeg ik toch het vermoeden dat er iets verkeerd stond ingesteld. Vervolgens ging het redelijk vlot. De Panamericana is een route die helemaal van Alaska tot aan Vuurland loopt (noord-zuid over het hele Amerikaanse continent dus) en we hadden ons dan ook een brede autoweg voorgesteld. Niks is echter minder waar. Het is een 2-baans weg midden door de jungle en vol met bochten. Wel een mooie toeristische route dus :-).
Wat ons ook opvalt is de hoeveelheid politie die hier overal aanwezig is. Costa Rica mag dan geen leger hebben, dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de politie. Veel controleposten op de weg maar je ziet ze ook langs het strand slenteren. Waar ze dan weer op lijken te bezuinigen is de bewegwijzering. Elke rivier heeft zijn eigen naambordje maar dorpen en steden en straten niet. Na een kleine zoektocht zijn we in de namiddag aangekomen in Orosi; een klein stadje in een vallei gelegen tussen de koffieplantages. Ons hotelletje was niet zo super maar er was weinig keuze. We hebben het gecompenseerd door in het restaurant bij het sjiekste hotel te gaan eten.
Dinsdag alweer vroeg op want we moesten de boot van 1 uur naar Tortuguero halen. De route erheen voert eerst door de Centrale Hooglanden en net als je denkt dat het goed opschiet houdt het asfalt op en moet je nog een uur rijden door een gebied zonder enige bewegwijzering en waar geen gps signaal is. Net als je denkt dat dit onmogelijk de goede weg kan zijn kom je bij een grote parking aan de rivier uit waar je je auto kunt stallen en vanwaar 3 x per dag een bootje naar Tortuguero vertrekt. (geen vaste tijdstippen, ze vertrekken als de bus arriveert) Het boottochtje erheen was heerlijk; over prachtige riviertjes omgeven door jungle. Tortuguero is enkel toegankelijk per boot of vliegtuig. In het dorpje zelf hangt een heel ontspannen sfeer, geen mens die zich druk maakt om iets. De mensen zijn hier ook een stuk donkerder dan aan de andere kant van het land en het doet wel wat ‘Bob Marley-achtig’aan met overal hangmatten en rood-geel-groene kleuren (Lars vroeg zich af of ze hier ook carnaval vieren..) . We hebben weer een supergezellig guesthousje compleet met hangmatten, hangstoelen én zwembad.
Vandaag moesten we om half 6 al ons bed uit want we hadden een gids met bootje gehuurd die ons peddelend door de riviertjes heeft gevoerd. Onbeschrijflijk mooi! Het deed ons denken aan de Amazone-reportages op Discovery. De prachtigste vogels gezien, vlinders, apen, een luiaard en een krokodil. We hadden een supergoede en enorm gemotiveerde gids en ipv 3 uur hebben we ruim 4 uur in het bootje gezeten (op kleine houten bankjes; erna kon je me er compleet uit beitelen).
Na een korte siësta (het is hier tegen de 40 graden) zijn we opnieuw naar het nationaal park gegaan. Volgens de reisgids, de plattegrond van hier en zelfs de man bij de ingang voert er een route van 2 km door de jungle waar je makkelijk op eigen houtje rond kunt lopen. Verdwalen leek dus redelijk onmogelijk. Enige eis was stevige wandelschoenen.. maar naar mijn mening had het compleet op blote voeten gekund, zo’n makkelijk pad was het. We kwamen ook nog een paar Amerikanen tegen met de rubberen laarzen aan.. Niet echt veel dieren gezien; enkel 2 slangen, een paar hagedissen en spinnen. Na eerst het bos meter voor meter te hebben afgespeurd besloten we na een uurtje om maar in gewoon tempo het restant van het rondje te lopen. Maar het onmogelijke kregen we toch voor elkaar; na 45 minuten waren we ipv terug bij de ingang nog steeds parallel aan de zee aan het lopen. We zijn toen maar omgedraaid en tot heden is het ons nog steeds een mysterie waar we verkeerd zijn gelopen want we hebben geen ander pad gezien. Het begon ondertussen al te schemeren en opeens compleet vanuit het niks te stortregenen. Met werkelijk geen draad meer droog aan het lijf hebben we gelukkig toch nog het guesthouse terug gevonden.
Voor morgen hadden we eigenlijk bedacht om te gaan kijken hoe schildpadden eieren leggen. Het heet hier immers niet voor niets Tortuguero (dat ‘plaats van de schildpad’ betekent) en staat erom bekend dat het de plek op het westelijk halfrond is waar de meeste schildpadden eieren leggen. Helaas alleen net nu dus blijkbaar niet… De kans om een schildpad te vinden is normaal meer dan 90% maar nu nog geen 20%. Ik vraag me een beetje af of de Semana Santa er iets mee te maken heeft (gidsen willen nu ook liever bij hun familie zijn dan met een stel toeristen ’s avonds het strand af te speuren) of dat ik iets te achterdochtig ben. Er zijn hier trouwens bijzonder weinig toeristen op eigen houtje. Een stukje noordelijker schijnen dure resorts te liggen waar de tourgroups heen gaan en overdag worden er bootladingen toeristen gedropt in Tortuguero en racen ze over de rivier in motorbootjes maar na zonsondergang is het hier compleet uitgestorven.
Ik ga nu eens terug in de hangmat kruipen!
Tot de volgende keer maar weer!
Groetjes
Tom, Maya en Lars
En tot slot weer de weetjes:
- Werkelijk elke vrouw draagt hier een strakke hotpants waarbij het niet uitmaakt of je oud, jong, dik of dun bent
- Mangosmoothie is echt de allerlekkerste!(uitgebreid vergelijkend onderzoek gedaan :-)
- 'Pura vida' is zo'n beetje de nationale spreuk en levenswijze hier. Je ziet het overal opstaan; van zeepjes tot op muren
En hier zijn we weer; dit keer met het geluid van de Caribische zee op de achtergrond maar we gaan eerst nog even terug naar de Pacifische kust. Zondag wilde Lars het guesthouse amper uit; hij was dikke vrienden geworden met Augustin, het zoontje van de kok en samen hebben ze uren gespeeld, Lars gewoon Nederlands pratend, Augustin Spaans :-). ’s Middags toch nog maar naar het strand gegaan. Het was zondag en de eerste dag van de Semana Santa; de heilige week voor Pasen en dé grote vakantie voor de Tico’s. Aan het strand waren dan ook veel Tico’s die op vakantie zijn in eigen land. Langs het strand stonden complete tentenkampen en zaten hele families te eten, te voetballen, te spelen in zee en zich te wassen in de rivier. De meesten waren met de jeep maar er had er ook eentje een hele vrachtwagen bij zich. Het valt ons op hoe goed onderhouden het land is en hoe netjes iedereen het houdt; hier is nagenoeg geen zwerfvuil te vinden en overal staan verschillende prullenbakken om meteen het afval te scheiden. En de prullenbakken zelf zijn vaak leuk geschilderd!
Maandag zijn we vroeg vertrokken om via een stuk binnenland en vervolgens de Panamericana naar Orosi, een plaatsje midden tussen de koffieplantages in de Centrale Hooglanden, te rijden. Op de een of andere miraculeuze manier stond de routeplanner opnieuw op kortste ipv snelste route (ik verdenk Tom ervan het heel erg leuk te vinden om de 4x4 te kunnen gebruiken). Toen we na 5 km opeens op een bergweg zaten waar hele stukken weg ontbraken kreeg ik toch het vermoeden dat er iets verkeerd stond ingesteld. Vervolgens ging het redelijk vlot. De Panamericana is een route die helemaal van Alaska tot aan Vuurland loopt (noord-zuid over het hele Amerikaanse continent dus) en we hadden ons dan ook een brede autoweg voorgesteld. Niks is echter minder waar. Het is een 2-baans weg midden door de jungle en vol met bochten. Wel een mooie toeristische route dus :-).
Wat ons ook opvalt is de hoeveelheid politie die hier overal aanwezig is. Costa Rica mag dan geen leger hebben, dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de politie. Veel controleposten op de weg maar je ziet ze ook langs het strand slenteren. Waar ze dan weer op lijken te bezuinigen is de bewegwijzering. Elke rivier heeft zijn eigen naambordje maar dorpen en steden en straten niet. Na een kleine zoektocht zijn we in de namiddag aangekomen in Orosi; een klein stadje in een vallei gelegen tussen de koffieplantages. Ons hotelletje was niet zo super maar er was weinig keuze. We hebben het gecompenseerd door in het restaurant bij het sjiekste hotel te gaan eten.
Dinsdag alweer vroeg op want we moesten de boot van 1 uur naar Tortuguero halen. De route erheen voert eerst door de Centrale Hooglanden en net als je denkt dat het goed opschiet houdt het asfalt op en moet je nog een uur rijden door een gebied zonder enige bewegwijzering en waar geen gps signaal is. Net als je denkt dat dit onmogelijk de goede weg kan zijn kom je bij een grote parking aan de rivier uit waar je je auto kunt stallen en vanwaar 3 x per dag een bootje naar Tortuguero vertrekt. (geen vaste tijdstippen, ze vertrekken als de bus arriveert) Het boottochtje erheen was heerlijk; over prachtige riviertjes omgeven door jungle. Tortuguero is enkel toegankelijk per boot of vliegtuig. In het dorpje zelf hangt een heel ontspannen sfeer, geen mens die zich druk maakt om iets. De mensen zijn hier ook een stuk donkerder dan aan de andere kant van het land en het doet wel wat ‘Bob Marley-achtig’aan met overal hangmatten en rood-geel-groene kleuren (Lars vroeg zich af of ze hier ook carnaval vieren..) . We hebben weer een supergezellig guesthousje compleet met hangmatten, hangstoelen én zwembad.
Vandaag moesten we om half 6 al ons bed uit want we hadden een gids met bootje gehuurd die ons peddelend door de riviertjes heeft gevoerd. Onbeschrijflijk mooi! Het deed ons denken aan de Amazone-reportages op Discovery. De prachtigste vogels gezien, vlinders, apen, een luiaard en een krokodil. We hadden een supergoede en enorm gemotiveerde gids en ipv 3 uur hebben we ruim 4 uur in het bootje gezeten (op kleine houten bankjes; erna kon je me er compleet uit beitelen).
Na een korte siësta (het is hier tegen de 40 graden) zijn we opnieuw naar het nationaal park gegaan. Volgens de reisgids, de plattegrond van hier en zelfs de man bij de ingang voert er een route van 2 km door de jungle waar je makkelijk op eigen houtje rond kunt lopen. Verdwalen leek dus redelijk onmogelijk. Enige eis was stevige wandelschoenen.. maar naar mijn mening had het compleet op blote voeten gekund, zo’n makkelijk pad was het. We kwamen ook nog een paar Amerikanen tegen met de rubberen laarzen aan.. Niet echt veel dieren gezien; enkel 2 slangen, een paar hagedissen en spinnen. Na eerst het bos meter voor meter te hebben afgespeurd besloten we na een uurtje om maar in gewoon tempo het restant van het rondje te lopen. Maar het onmogelijke kregen we toch voor elkaar; na 45 minuten waren we ipv terug bij de ingang nog steeds parallel aan de zee aan het lopen. We zijn toen maar omgedraaid en tot heden is het ons nog steeds een mysterie waar we verkeerd zijn gelopen want we hebben geen ander pad gezien. Het begon ondertussen al te schemeren en opeens compleet vanuit het niks te stortregenen. Met werkelijk geen draad meer droog aan het lijf hebben we gelukkig toch nog het guesthouse terug gevonden.
Voor morgen hadden we eigenlijk bedacht om te gaan kijken hoe schildpadden eieren leggen. Het heet hier immers niet voor niets Tortuguero (dat ‘plaats van de schildpad’ betekent) en staat erom bekend dat het de plek op het westelijk halfrond is waar de meeste schildpadden eieren leggen. Helaas alleen net nu dus blijkbaar niet… De kans om een schildpad te vinden is normaal meer dan 90% maar nu nog geen 20%. Ik vraag me een beetje af of de Semana Santa er iets mee te maken heeft (gidsen willen nu ook liever bij hun familie zijn dan met een stel toeristen ’s avonds het strand af te speuren) of dat ik iets te achterdochtig ben. Er zijn hier trouwens bijzonder weinig toeristen op eigen houtje. Een stukje noordelijker schijnen dure resorts te liggen waar de tourgroups heen gaan en overdag worden er bootladingen toeristen gedropt in Tortuguero en racen ze over de rivier in motorbootjes maar na zonsondergang is het hier compleet uitgestorven.
Ik ga nu eens terug in de hangmat kruipen!
Tot de volgende keer maar weer!
Groetjes
Tom, Maya en Lars
En tot slot weer de weetjes:
- Werkelijk elke vrouw draagt hier een strakke hotpants waarbij het niet uitmaakt of je oud, jong, dik of dun bent
- Mangosmoothie is echt de allerlekkerste!(uitgebreid vergelijkend onderzoek gedaan :-)
- 'Pura vida' is zo'n beetje de nationale spreuk en levenswijze hier. Je ziet het overal opstaan; van zeepjes tot op muren
-
28 Maart 2013 - 19:51
Marion:
Hallo Tom,Maya,Lars,wat is dit een super vakantie/reis:zoveel te zien,te beleven.Het genieten straalt van de foto's en het verslag af:heerlijk. -
28 Maart 2013 - 19:54
Bommie&Bompie.:
Lieve kinderen Lars Maya Tom.
Weer ontzettend blij met jullie schrijven.
Wat een hitte 40 graden Smeren jullie maar goed.
Hier nog altijd flink koud .
Heel veel liefs x x x x
We missen jullie wel.
Vandaag planten gaan verzorgen.
Extra knuffel voor Lars
Bommie en Bompie. -
28 Maart 2013 - 21:34
Marga:
Het ziet er prachtig uit en jullie genieten zo te zien en horen volop van alles wat Costa Rica te bieden heeft.
Wat een heerlijke relaxte sfeer.
Opm: Het lijkt wel of de krab of kreeft met zijn snuit in de verf is gevallen :) -
28 Maart 2013 - 21:35
Marga:
Of heeft Lars hem in het kader van Pasen geverfd??????? -
29 Maart 2013 - 08:30
Paul:
Hi Maya,
Wordt tijd dat je een eigen colomn gaat krijgen, erg leuk en fijn om te lezen hoor. Bootje baden zit er hoogstwaarschijnlijk niet bij als ik dat monster onder the busches zie :) Jullie amuseren je en elke dag nieuwe mooie ervaringen, die neemt niemand jullie meer af. Have fun! en hoefjes binnenboord :) x -
29 Maart 2013 - 09:09
Alcidie:
Wauw wat een ervaringen weer. De meer ik zie, de meer ik er toch ook heen wil. En ik krijg al helemaal zin in vakantie! -
31 Maart 2013 - 14:03
Petra:
Super weer, wat een mooi land!! Geniet ervan!!
Groetjes
Petra -
31 Maart 2013 - 20:50
Anita:
hoi buren.
In Costa-As is alles prima,dat willen we jullie laten weten .
dus geniet maar lekker verder,hier is het koud maar wel droog .
groetjes Marc en Anita
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
