Taba; de wonderlijke wereld van de all-inclusive

Hoi,

Hier alweer het laatste verslagje van deze vakantie! (ik post hem pas thuis ivm ontbrekende wifi in het hotel)

Sliepen we van woensdag op donderdag nog in een bedoeïenentent, de middag erna checkten we in een all-inclusive resort in Taba in (El Wekala Three Corners Resort) .
Welkom in de wonderlijke wereld van de all-inclusive. Al bij de receptie werden we ‘geringd’ met een babyroze armbandje (tot Lars teleurstelling kreeg hij een wit) ; onze vrijbrief om hier de komende 5 dagen zoveel te eten en drinken als we maar willen…
De kamer is prima (met zeezicht!), zwembad mooi, alles goed geregeld (van heel handdoeken/pasjessysteem en busje naar het privé-strand tot volledig entertainmentprogramma..) en het personeel vriendelijk.
We waren nog net op tijd om te kunnen aanschuiven voor de lunch en erna hebben we nog even bij het zwembad gezeten. Het is hier een uur vroeger dan in Jordanië en vlak achter het hotel beginnen de bergen al waardoor de zon om half 4 al verdwenen is!

Om 18.30 eens naar het restaurant gelopen voor een aperitiefje en een heerlijk plekje gevonden om buiten te eten (puur geluk bleek later; met de dag moet je er vroeger neerstrijken om nog een plek te hebben en te voorkomen dat je binnen in de vreetschuur belandt)
Om 19.00 uur gingen de deuren van het restaurant open en hiermee een hele nieuwe wereld (er dient vermeld te worden dat er redelijk wat Russen in het hotel zitten..) ; zodra de deuren open gaan, lijkt het alsof de oorlog begonnen is. Het primitieve beest komt tevoorschijn en iedereen stort zich op het buffet alsof het het eerste eten is dat ze in maanden hebben gehad en alsof morgen alles op is (aan de hoeveelheden te zien zou je inderdaad denken dat al het eten van heel Egypte in 1 avond verslonden moet worden). Borden worden zo hoog volgeladen dat ik denk dat ze gaan doorbreken, in de ene hand het voorgerecht, in de andere het hoofdgerecht (zelfs gezien dat borden op elkaar werden gestapeld (zoals je dat doet met lege maar in dit geval zat er nog een hele maaltijd tussen) en zodra ze dat op tafel hebben gezet rennen ze meteen terug om ook nog een bord vol met gebakjes (jawel ik heb geteld ; 12 stuks is het gemiddelde per bord (en dit is pp niet per tafel..) te bemachtigen. Al dit eten wordt binnen 10 minuten naar binnen geschranst waarna er nog servetten gevuld worden met nog meer eten (ik probeer nog een antwoord te vinden op de waarom-vraag want je kunt hier compleet 24 uur per dag non-stop eten) . Als tegenhanger zijn er ook een paar Russinnen die leven op enkel citroenen (een 15 stuks per bord..).
Een heel aparte gewaarwording. Maar wat het nog het allerergste maakt is dat je zelf de neiging krijgt om mee te gaan doen. Gelukkig niet in de extreme mate als hierboven genoemd, maar ook wij doen op dag 3 al bijna mee met de spurt naar het buffet zodra het startsein gegeven wordt (anders sta je een uur in de rij) en hebben al door dat de lekkerste toetjes al eerste neergezet worden waardoor je als je iets heel lekkers ziet dat eigenlijk al bijna tegelijk met je voorgerecht mee naar je tafel moet nemen.

Alleen over het hele eetritueel zou ik een verslag kunnen vullen. Het neemt dan ook een groot deel van de dag in beslag (als je wil kun je ontbijten, lunchen, ijsje eten, high-tea-en en dineren). Het ander deel van de dag bestaat uit of naar het strand of naar het zwembad gaan. Een andere optie is er niet; Taba is eigenlijk gewoon een groepje van 5 luxe en nog luxere hotels en een paar toeristenwinkeltjes en een strand. O ja er is ook nog de optie om mee te doen aan het hele amusementsprogramma (buikdansen, darten, waterpolo, watergym, allerlei collectieve dansjes). Vrijdag stond ik om half 7 op, was om 7 uur baantjes aan het zwemmen (het zwembad is hier zeer schoon want het lijkt hoofdzakelijk te worden gebruikt om eromheen te liggen ipv erin) , om half 8 aan het ontbijten en ging me om half 9 serieus afvragen wat ik verder hier de hele dag moest gaan doen.

Maar ook dit went sneller dan gedacht en ik wist niet dat je zo moe kon worden van enkel eten, drinken en hangen. We hebben zelfs een soort ritueel: opstaan om half 7, ontbijten, te voet naar het strand (ook hier geleerd dat je uiterlijk de 1e bus naar het strand moet nemen omdat je anders geen strandstoel meer hebt (overigens is op maandag vermoeden we een grote toepalev geland die alle Russen heeft ingeladen; sindsdien is het een pak rustiger) , beetje lezen, snorkelen, met Lars jeu-de-boules met steentjes spelen, busje terug naar het hotel, lunchen, beetje bij zwembad hangen, klokslag 3 uur ijsje eten, nog beetje boekje lezen, douchen, aperitiefje drinken, weer eten, beetje winkeltjes kijken, op balkon zitten en slapen. O ja Lars heeft nog een eigen ritueel; die wil graag in de namiddag een uurtje naar de kids-club om te tekenen of knutselen..

De onderwaterwereld is trouwens prachtig hier. Heel veel vissen en koraal en Tom heeft zelfs een rog en een paar grote waterschildpadden gezien!
Het enige waar we hier nog erg mee uit de toon vallen is ons kleurtje. Blijkbaar smeren we te fanatiek met factor 30 en 50 want dagelijks wordt gevraagd of we net zijn gearriveerd..
Zal wel weer erg gaan tegenvallen straks in het koude Belgenlandje, nu we net gewend zijn aan temperaturen van overdag >30 graden en ’s nachts rond de 20-25.
Zet de verwarming maar hoog voor ons!
Dit was dan het einde van dit verslag en van de vakantie. We zitten nu op Taba airport waar naast ons enkel wat personeel aanwezig is. Computers kennen ze er niet en we moesten op de passagierslijst onze namen aanwijzen.. Naast ons vertrekken er nog 11 mensen..
Het zit er helaas weer op.
Hopelijk kunnen we de site snel weer gebruiken voor een mooie volgende reis.
Groetjes
Tom, Maya en Lars