Dode Zee

En hier zijn we weer. Live vanaf de oevers van de Dode Zee.

Maar eerst even terug naar zondagochtend. Toen we opstonden bleek het een beetje te waaien. Wij dachten althans dat het een béétje waaide, maar toen ik in de lift stond om naar de lobby te gaan viel opeens de stroom uit doordat er een boom op een elektriciteitsmast was gevallen met als gevolg dat de lift opeens stil viel en het licht uit ging. En tja daar stond ik dan in mijn eentje in het donker. Er waren 2 knoppen verlicht; een knop met een bel erop en eentje met een telefoon erop. Ik besloot maar meteen voor het groot geschut te gaan en drukte op die met de bel. Zolang ik mijn vinger op die knop hield ging er een sirene af waarbij het luchtalarm niets voorstelt. Voor de zekerheid toch ook nog maar op de knop met de telefoon erop geduwd. En toen: niets.. Althans voor mijn gevoel gebeurde er niets (ik kon immers niet door de deur heen kijken). Dus ik nog maar eens mijn vinger op de alarmknop, beetje langer dit keer. Uiteindelijk werd ik bevrijd en bleek dat de lift pas 10 cm naar beneden was gegaan en kon ik zonder moeite eruit raken. Gezien ze hier niet aan alcohol doen kreeg ik niet een whisky om van de schrik te bekomen maar een glas Appelsientje..

Na het uitchecken zijn we verder gereden richting Dode Zee. We besloten om voor de mooie route te kiezen, ook wel de Kings Highway genoemd. Ondanks het weer (enorme wind en het heeft zelfs een beetje geregend!) toch een prachtige weg. Na bijna 3 uur te hebben gereden kwamen we aan in Kerak waar we het Kasteel hebben bezocht. Een enorme burcht met heel veel ondergrondse gangen die Lars erg spannend vond.

Na een kleine 2 uur riddertje te hebben gespeeld zijn we doorgereden naar Mujib Chalets; ons verblijf aan de Dode Zee. Chalet vind ik eigenlijk wel een heel groot woord voor de betonnen hutjes van 3 x 3 m, maar de ligging had niet beter kunnen zijn. Werkelijk pal aan de Dode Zee. We hebben dan ook meteen de zwemkleding aangedaan en zijn in zee gedoken. Nou ja niet echt gedoken want dan breek je je nek op de stenen en kun je meteen je ogen gaan spoelen van het zoutwater.
De Dode Zee ziet eruit als elke andere zee hier in de regio; prachtig kleurtje, heerlijk temperatuurtje, beetje golfjes maar dan komt het moment dat je erin wil gaan zwemmen en tot de conclusie komt dat dat helemaal niet gaat! Door het zout (27%, 10 x zoveel als andere zeeën) komen je benen namelijk meteen bovendrijven. Net zoals op de foto’s uit reisgidsen zou je er gewoon de krant kunnen lezen. Het is echt hilarisch! We hebben er de grootste lol gehad met schommelstoel, dobber en droogzwemmer spelen. In en aan de rand van de zee liggen hele grote zoutkristallen en als je een wondje hebt doet dat enorm veel pijn. Tom had zich ook beter niet ’s ochtends geschoren..

Lars was heel voorzichtig in het water en toch is het hem gelukt een flinke slok water binnen te krijgen. Toen was de lol er voor hem wel even af (gelukkig liggen er heel veel steentjes aan de kant en heeft hij zich verder goed geamuseerd met die in het water te gooien). Sowieso kun je niet al te lang in het water blijven, want meer dan wat ronddobberen gaat niet en je huid doet gewoon zeer van het zout. Als je eruit komt heb je ook meteen een complete zoutkorst op je en overal staan er dan ook douches met zoetwater zodat je je meteen kunt afspoelen wat geen overbodige luxe is.
Door het hoge zoutgehalte is er ook geen leven in zee mogelijk (vandaar ook de naam) behalve voor een paar bacteriën en de toerist..
Naast de zee is er duidelijk wel leven mogelijk en dan vooral voor vliegen. Langs de hele kust krioelt het ervan. ’s Avonds valt het mee maar de rest van de dag kun je amper buiten zitten zonder te worden belaagd door die beesten.

Het is hier trouwens ook enorm warm en maandagmiddag zijn we dan ook gevlucht naar het Dead Sea panoramic complex waar een leuk museumpje is met allerlei wetenswaardigheden over het ontstaan van de zee en in welk tempo die weer aan het opdrogen is. Je hebt er (de naam geeft het al aan) ook een café-restaurant met een terras met geweldig uitzicht op de omgeving (zonder verrekijker zie je gewoon de 4 oevers van de zee en een heel stuk van Israël. We vragen ons nog steeds of waarom het de Dode ZEE is en niet het Dode Meer) .

Dinsdag gaan we weer terug naar het zuiden van het land en dan woensdag naar de woestijn waar we een nacht in een bedouinenkamp gaan slapen. We zijn weer benieuwd!
Heel veel groetjes weer,
Tom, Maya en Lars

P.s. en hier nog wat opvallende zaken:
- er wordt altijd gezegd dat zwemmen in de Dode Zee zo gezond is maar in het museum lazen we dat er gigantisch hoeveelheden cadmium (wat ook in batterijen zit..) inzitten?!
- als je een kameel moet vervoeren kan dat prima in de laadbak van een pick-up
- het eten is hier kip of lam, lam of kip, kip en lam, lam en kip