Moskou

Hoi!
En dan last but not least Moskou! Dat de Russen duidelijk anders zijn dan de Vietnamezen bleek al op het vliegveld in Saigon. Waar de Vietnamezen vriendelijk zijn en je willen helpen, denken de Russen maar aan 1 ding, of beter gezegd aan 1 persoon: zichzelf. Op de meest bizarre manieren werd geprobeerd voor te dringen; families die verspreid over 4 rijen gingen staan en als de eerste aan de beurt was werd de rest van de familie plus bagage door de rijen naar voren geduwd. Een andere familie kwam in zijn geheel (6 man sterk) van de rij naast ons over naar onze rij omdat die sneller ging. En dan niet achteraan sluiten maar pal voor onze neus invoegen. Althans proberen, want ik kan niet goed tegen voorkruipers.

Tien uur vliegen en een uur vertraging later waren we dan in Moskou. En al is het de grootste Europese stad, het is toch heel anders dan de rest van Europa. Te beginnen met het alfabet. Met de beste wil van de wereld valt het niet te ontcijferen en om het extra complex te maken staat nergens de Engelse vertaling erbij en is er geen Rus te vinden die Engels spreekt. Zelfs de jonge mensen of werknemers van Amerikaanse bedrijven als Mc Donalds spreken niet of nauwelijks een andere taal dan het Russisch. Simpele dingen als geld pinnen of de goede bagageband vinden worden opeens lastig.
Gezien Moskou een van de duurste steden ter wereld is, hadden we een 3-persoonskamer in een hostel gereserveerd, waar Tom en ik de gemiddelde leeftijd drastisch omhoog hielpen en Lars het weer in evenwicht bracht. Grote pluspunt was dat het maar 10 minuten wandelen van het Rode Plein ligt.

Vrijdagochtend waren we al voor dag en dauw wakker (innerlijke klok stond nog op Vietnam-tijd) en we waren dan ook al vroeg op het Rode Plein. Supermooi! Aan de ene kant staat de St. Basiliuskathedraal (jullie kennen hem ongetwijfeld: de kerk met de gekleurde uivormige koepeltjes), aan de andere kant het nationaal historisch museum, aan de derde zijde de rode muur van het Kremlin met Lenin-mausoleum en aan de vierde zijde ten slotte het GUM (groot warenhuis). We hadden het geluk dat het prachtig weer was met een strakblauwe lucht en een zon die weerkaatst werd in alle goudkleurige koepels van alle kerken in Moskou (en dat zijn er nogal wat). We hebben een flinke tijd op het Rode Plein doorgebracht en zijn toen naar de Arbat gelopen. Dat is de bekendste straat van Moskou, ooit de meest prestigieuze woonstraat maar nu een aaneenrijging van toeristenwinkels die allemaal hetzelfde verkopen: matroesjka’s. Na de Arbat te zijn afgelopen zijn we weer teruggekeerd naar het centrum waar we de Christus-Verlosserkathedraal zijn gaan bewonderen. Dit is de grootste Russisch-orthodoxe kerk in de wereld. De oorspronkelijke kerk is in 1931 door Stalin met de grond plat gemaakt omdat hij er een ander gebouw wilde neerzetten, maar in 1994 is besloten de kerk weer opnieuw op te bouwen en sinds 2007 is hij klaar. Als ze zouden zeggen dat de kerk 200 jaar eerder was gebouwd zou je het ook geloven. We stonden er trouwens van te kijken hoeveel gelovigen er hier nog zijn; jong, oud, traditioneel of modern; heel veel mensen zijn hier nog diepgelovig. Opvallend is ook dat ze hier niet 1 kaarsje branden maar een hele bos kopen en voor elk heiligenbeeld/schilderij er eentje aansteken. Dat wij duidelijk minder gelovig zijn bleek toen Lars zich afvroeg “wie de meneer met de blote buik aan het kruis” is..
Vanaf de kathedraal zijn we terug naar het Rode Plein gelopen en hebben daar nog even door het GUM geslenterd tot de zon onder was en we nog eens alle gebouwen mooi verlicht konden zien.

Zondag regende/sneeuwde het waardoor we gestart zijn met een rondje metrostations. De Moskouse metro is het meest intensief gebruikte metronetwerk ter wereld en ook het mooiste. Niks graffiti of somber beton, maar marmer, bronzen beelden en fresco’s. Het ene station is nog mooier dan het andere. We hebben een stuk of 6 stations bekeken voor we het tijd vonden om ons weer bovengronds te gaan begeven.
Erna een blini gegeten; klinkt heel exotisch maar is gewoon een pannenkoek maar dan gevuld met zalm of kaviaar, hoewel ham/kaas of jam ook kunnen.
En omdat je niet in Moskou kunt zijn geweest zonder het Kremlin te hebben gezien, is dat dan ook waar we de middag hebben doorgebracht.
Binnen de muren van het Kremlin bevinden zich niet alleen de regeringsgebouwen maar ook maar liefst 6 kerken en een congresgebouw/concertzaal. De regeringsgebouwen zijn streng verboden gebied en worden bewaakt door agenten/militairen met berenmutsen die fanatiek op hun fluitje blazen als je 1 pas van de stoep zet. De kerken, de een nog mooier versierd dan de ander, kun je wel allemaal bekijken.
Na het Kremlin hebben we ons opgewarmd bij de Mc Donalds en toen nog wat over de markt met souvenirkraampjes gewandeld tot we weer verkleumd waren en het tijd was om terug te gaan naar ons hostel.

Nu zitten we op vliegveld Sheremetyevo te wachten op onze vlucht naar Amsterdam. Onze heerlijke vakantie is nu echt voorbij. Zin om naar huis te gaan hebben we eigenlijk nooit na een vakantie en ook nu had het voor ons nog wel een paar weken langer mogen duren. Wel zijn we enorm benieuwd hoe ons huis eruit ziet. John heeft tijdens onze vakantie namelijk het hele trappenhuis opgeknapt en ons huis kennende is dat een hels karwei geweest. John; bedankt!!

Tot slot nog wat typische dingen die ons de afgelopen 2 dagen in Rusland zijn opgevallen:
- De vrouwen zijn allemaal uber-verzorgd en gaan de deur niet uit zonder naaldhakken van minstens 10 cm (sneeuw of geen sneeuw..). Ik voelde me dan ook lomper dan lomp op mijn wandelschoenen en in 6 lagen kleren.
- Kinderen zijn er niet in Moskou (althans wij hebben ze niet gezien en het is ook niet dat ze op school zaten want we waren er op vrij/zat)
- Russen kunnen niet lachen. Niet alleen niet tegen ons maar zelfs groepjes tieners giechelen onderling niet.
- Grote straten kun je alleen ondergronds oversteken, anders word je gewoon omver gereden
- De verwarmingen hebben geen thermostaatknoppen (uberhaupt geen knoppen), de staat regelt voor iedereen tegelijk of er verwarming is of niet..


Heel veel groetjes van ons en we hopen deze site weer snel te kunnen gebruiken voor een nieuwe vakantie.
Tom, Maya en Lars