Zon, zee en Mr Phong in Hoi An
Door: tommayalars
Blijf op de hoogte en volg Tom Maya en Lars
31 Maart 2012 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Na het plaatsen van het vorig bericht stopte het met regenen en zijn we naar het centrum van Hoi An gelopen. We waren aangenaam verrast hoe leuk de plaats is! Brede straten, het oude centrum auto- en brommervrij, een smal riviertje met aan beide kanten gezellige restaurantjes en overal winkeltjes. Zelfs de schooluniformen zijn er mooier; waar de rest van Vietnam in een trainingspak rondloopt dragen de meisjes hier nog de traditionele witte zijden “Ao dai”(broek met soort lange tuniek). Het is ook veel rustiger dan in de andere steden. En juist toen we op een terras een lekkere salade aan het eten waren brak zowaar het zonnetje door! De voorvaderen, weergoden of gewoon het klimaat waren ons blijkbaar goed gezind. Erop rekenend dat het slechts van korte duur zou zijn, zijn we op onze fietsen gesprongen (jawel het was gelukt er eentje te regelen met kinderzitje en zelfs een kinderhelm!) en naar het strand 5 km verderop gereden. Een prachtig eindeloos strand met een paar strandtentjes waar je als je er iets eet of drinkt de hele dag gebruik kunt maken van strandstoelen en rieten parasols.
's Avonds zijn we weer in een restaurantje aan het riviertje neergestreken. Overdag is Hoi An al leuk, maar 's avonds is het helemaal gezellig. Waar ze in andere plaatsen in Vietnam hun restaurantjes verlichten met tl-buizen, zit je hier onder de gekleurde lampionnetjes. Die hangen overigens niet alleen in restaurantjes maar in elke winkel en ook gewoon buiten en aan de bruggen waardoor de hele stad een sprookjesachtig sfeertje krijgt.
Woensdag werden we wakker met een strakblauwe lucht en een felle zon! Het moet niet gekker worden! Dit werd niet voorspeld op accuweather en weeronline! Na een uitgebreid ontbijtbuffet (hele kilo's fruit worden door ons verslonden) weer op onze fietsen gesprongen richting strand. We slalommen al bijna net als echte Vietnamezen door het verkeer heen (het scheelt dat het hier grotendeels bestaat uit fietsen, brommers en een soort van elektrische mini-fiets (lijkt me bijzonder handig. Heb ze nog nergens anders ter wereld gezien). Eerst bij de vuurtoren neergestreken voor een drankje. Ze hebben hier niet gewone tuinstoelen bij de stalletjes (wel in de restaurants) maar formaat kleuterschool. Op maat gemaakt voor Lars lijkt het wel, maar toch stevig genoeg voor de gemiddelde westerling om er(weliswaar opgepropt) in te kunnen zitten. De rest van de dag aan zee doorgebracht met zandkastelen bouwen, in de hoge golven spartelen, wat lezen en heerlijke mango-shakes drinken.
's Avonds weer eten in het centrum en tijdens het eten kwamen we mister Phong tegen. Mr Phong is een hele aardige, beetje verlegen Vietnamees van een jaartje of 60. Hij geeft tours in zijn eigen dorp en na het lezen van aanbevelingen van andere toeristen besloten we binnen de minuut om donderdag met mister Phong op pad te gaan in plaats van naar de Unesco ruïnes van My Son. Beste beslissing ooit!
Donderdagochtend kwam mr Phong ons samen met een vriend halen en bracht ons op brommertjes naar zijn dorp 15 km verder. Bij hem thuis heeft hij verteld over de Vietnamese gebruiken, geloof, het communisme en de oorlog. Superinteressant! Zo heeft hij zelf in de oorlog gevochten voor het Zuid-Vietnamees leger terwijl zijn oom voor de Vietcong vocht. Dit gebeurde 's nachts, overdag waren ze gewoon vrienden (en dat zijn ze nog steeds)! Dit bleek overigens niet uitzonderlijk te zijn; veel families hadden aan beide fronten soldaten.
Het communisme verbiedt eigenlijk elke vorm van geloof maar iedereen aanbidt zowel de voorvaderen (met hele altaars binnenshuis) als nog een partij andere goden in tempeltjes buiten op de binnenplaats (onderscheid moet er zijn).
Toch speelt het communisme wel degelijk een grote rol; als je niet lid bent van de partij is het onmogelijk om een hoge functie te bemachtigen bij de overheid.
Tijdens de bijzonder interessante geschiedenisles werd Lars vermaakt door de kleinkinderen van Mr. Phong. Erna hebben we een hele rondleiding door zijn dorp gekregen waarbij we overal binnen mochten kijken en het echte Vietnamese dorpsleven te zien kregen waar je normaal als toerist niet komt. Na de toer nog heerlijk bij hem thuis geluncht en toen heeft hij ons weer bij het hotel afgeleverd. Werkelijk een superleuke dag!
Vrijdag hadden we nog naar de ruïnes van My Son kunnen gaan of naar de mooie oude gebouwen en tempels in de binnenstad of een jurk of pak in een van de talloze kleerwinkels laten maken maar omdat de zon nog steeds volle bak scheen hebben we weer een hele dag gerelaxt aan het strand met een kreeftachtig vel (ik) tot gevolg.
Vandaag nog over de markt gelopen, beetje door de stad geslenterd en nog maar eens naar het strand geweest en na een zeer uitgebreid afscheid van alle receptionistes die Lars de afgelopen dagen vertroeteld en aanbeden hebben, zitten we nu op het vliegveld van Da Nang te wachten op de vlucht naar Saigon (officieel is het Ho Chi Minh maar in de volksmond heet het nog Saigon) waar Tom morgen om 9 uur een afspraak bij de tandarts heeft. Het wordt alweer onze laatste stop in Vietnam. Nog even heel hard genieten!
groetjes
's Avonds zijn we weer in een restaurantje aan het riviertje neergestreken. Overdag is Hoi An al leuk, maar 's avonds is het helemaal gezellig. Waar ze in andere plaatsen in Vietnam hun restaurantjes verlichten met tl-buizen, zit je hier onder de gekleurde lampionnetjes. Die hangen overigens niet alleen in restaurantjes maar in elke winkel en ook gewoon buiten en aan de bruggen waardoor de hele stad een sprookjesachtig sfeertje krijgt.
Woensdag werden we wakker met een strakblauwe lucht en een felle zon! Het moet niet gekker worden! Dit werd niet voorspeld op accuweather en weeronline! Na een uitgebreid ontbijtbuffet (hele kilo's fruit worden door ons verslonden) weer op onze fietsen gesprongen richting strand. We slalommen al bijna net als echte Vietnamezen door het verkeer heen (het scheelt dat het hier grotendeels bestaat uit fietsen, brommers en een soort van elektrische mini-fiets (lijkt me bijzonder handig. Heb ze nog nergens anders ter wereld gezien). Eerst bij de vuurtoren neergestreken voor een drankje. Ze hebben hier niet gewone tuinstoelen bij de stalletjes (wel in de restaurants) maar formaat kleuterschool. Op maat gemaakt voor Lars lijkt het wel, maar toch stevig genoeg voor de gemiddelde westerling om er(weliswaar opgepropt) in te kunnen zitten. De rest van de dag aan zee doorgebracht met zandkastelen bouwen, in de hoge golven spartelen, wat lezen en heerlijke mango-shakes drinken.
's Avonds weer eten in het centrum en tijdens het eten kwamen we mister Phong tegen. Mr Phong is een hele aardige, beetje verlegen Vietnamees van een jaartje of 60. Hij geeft tours in zijn eigen dorp en na het lezen van aanbevelingen van andere toeristen besloten we binnen de minuut om donderdag met mister Phong op pad te gaan in plaats van naar de Unesco ruïnes van My Son. Beste beslissing ooit!
Donderdagochtend kwam mr Phong ons samen met een vriend halen en bracht ons op brommertjes naar zijn dorp 15 km verder. Bij hem thuis heeft hij verteld over de Vietnamese gebruiken, geloof, het communisme en de oorlog. Superinteressant! Zo heeft hij zelf in de oorlog gevochten voor het Zuid-Vietnamees leger terwijl zijn oom voor de Vietcong vocht. Dit gebeurde 's nachts, overdag waren ze gewoon vrienden (en dat zijn ze nog steeds)! Dit bleek overigens niet uitzonderlijk te zijn; veel families hadden aan beide fronten soldaten.
Het communisme verbiedt eigenlijk elke vorm van geloof maar iedereen aanbidt zowel de voorvaderen (met hele altaars binnenshuis) als nog een partij andere goden in tempeltjes buiten op de binnenplaats (onderscheid moet er zijn).
Toch speelt het communisme wel degelijk een grote rol; als je niet lid bent van de partij is het onmogelijk om een hoge functie te bemachtigen bij de overheid.
Tijdens de bijzonder interessante geschiedenisles werd Lars vermaakt door de kleinkinderen van Mr. Phong. Erna hebben we een hele rondleiding door zijn dorp gekregen waarbij we overal binnen mochten kijken en het echte Vietnamese dorpsleven te zien kregen waar je normaal als toerist niet komt. Na de toer nog heerlijk bij hem thuis geluncht en toen heeft hij ons weer bij het hotel afgeleverd. Werkelijk een superleuke dag!
Vrijdag hadden we nog naar de ruïnes van My Son kunnen gaan of naar de mooie oude gebouwen en tempels in de binnenstad of een jurk of pak in een van de talloze kleerwinkels laten maken maar omdat de zon nog steeds volle bak scheen hebben we weer een hele dag gerelaxt aan het strand met een kreeftachtig vel (ik) tot gevolg.
Vandaag nog over de markt gelopen, beetje door de stad geslenterd en nog maar eens naar het strand geweest en na een zeer uitgebreid afscheid van alle receptionistes die Lars de afgelopen dagen vertroeteld en aanbeden hebben, zitten we nu op het vliegveld van Da Nang te wachten op de vlucht naar Saigon (officieel is het Ho Chi Minh maar in de volksmond heet het nog Saigon) waar Tom morgen om 9 uur een afspraak bij de tandarts heeft. Het wordt alweer onze laatste stop in Vietnam. Nog even heel hard genieten!
groetjes
-
31 Maart 2012 - 20:11
Kim Van Dillen:
Ah, gelukkig de weergoden zijn jullie gunstig gestemd. Geniet nog effe lekker! -
01 April 2012 - 06:37
Omie En Opie:
Genoten van jullie reisver slag. Heel byzonder dat Tom daar naar de tandarts gaat. Hopende komt hij nog met al zijn tanden naar buiten.
Nog een week. Geniet nog maar. Ik tel de dagen al .
Veel liefs en kusjes van
Omie en Opie
Bommie en Bompie -
02 April 2012 - 08:03
Alcidie:
Heeft het duimen voor mooi weer toch geholpen :-) Zou fijn zijn als het tot het einde zo blijft. Vind het een dappere beslissing van Tom om naar de tandarts te gaan, weet niet of ik dat zou durven in een vreemd land. Mooie foto's ook weer! Krijg helemaal zin om ook op pad te gaan. Nog even hard genieten van de laatste dagen!
Liefs, Alcidie -
02 April 2012 - 10:04
Erik:
Dan gaan jullie toch nog "The Bridge on the River Kwai" zien....
Nog veel reisplezier gewenst...
;-) -
02 April 2012 - 10:50
Petra:
Hey!
Wat gaat dat toch snel allemaal, nog volop genieten!!
Fijn zeg dat het weer nu ook meewerkt, toch altijd wat vriendelijker dan :-)
Zie ik nu goed dat Lars bij de kapper is geweest?
Amuseer jullie nog!!
Groetjes,
Petra -
02 April 2012 - 12:51
Marga:
Wat ziet het er weer geweldig uit. Lekker om na al die indrukken even uit te puffen op het strand.
Ziet er mooi en rustig uit.
Geweldig die lampionnetjes overal.
Krijg je reiskriebels van.
Ben benieuwd naar de verhalen over Mr Phong.
Die Lars, die maakt wat mee.
Geniet nog van de laatste dagen en dan op naar Moskou. Zal wel een hele overgang zijn. Veel plezier. -
02 April 2012 - 20:22
Edith:
Wat een belevenissen allemaal, geweldig.
We genieten van de prachtige verhalen, en dan die mooie foto`s, heerlijk om naar te kijken.We hopen dat het weer z'n best blijft doen. Heel veel groetjes Opa koek, Edith, Ruud en Maud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
