Saigon, Mekong, Cu Chi tunnels en de tandarts
Door: tommayalars
Blijf op de hoogte en volg Tom Maya en Lars
04 April 2012 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Hoi allemaal,
Hier is het dan, het laatste verslag uit Vietnam. Maar om jullie niet heel erg cold turkey te laten afkicken gaan we nog een paar dagen naar Moskou vanwaar dan echt het allerlaatste verslag van deze reis volgt.
Zaterdagavond zijn we naar Saigon gevlogen met Jetstar; de Aziatisch-Australische versie van Ryan Air. Zondagochtend om 9 uur had Tom een tandarts-date. Lars en ik waren meegegaan in de veronderstelling dat de eerste afspraak enkel even kijken en beslissen zou zijn en we binnen een half uur buiten zouden staan. Niets bleek minder waar; 3 ½ uur heeft Tom in de stoel gezeten met als resultaat 2 kronen en 1 brug (nou ja de tijdelijke versie; dinsdag zijn de definitieve geplaatst). Qua kunde, hygiëne en resultaat hetzelfde als in NL/BE, alleen stukken goedkoper.
Ondertussen was boven Saigon een heuse tyfoon losgebarsten; Pakhar geheten. Heel veel wind en vooral regen en dat de hele dag door. ’s Avonds moest je tot je kuiten door het water waden om de straat over te kunnen steken. Het ideale weer dus om het War Remnants museum te bezichtigen. Hier worden naast geweren en bommen vooral foto’s tentoongesteld; foto’s van soldaten in actie, folteringen en verminkingen. Het meest gruwelijk en aangrijpend is de afdeling “Agent Orange” waar je ziet wat de ontbladeringschemicaliën, die door Amerika over een deel van het land zijn gesproeid, hebben aangericht. Verwoestend voor de natuur maar vooral ook voor de mensen; wat een gruwelijke verminkingen heeft dit veroorzaakt.
In het museum was kinderopvang waar Lars zich met plezier liet afleveren. Erg prettig want ik vond het nu niet bepaald foto’s bestemd voor kinderogen. En dan gaat het nu enkel om foto’s; je moet er niet aan denken wat kinderen destijds hebben zien gebeuren.
Maandag hadden we een vrolijker programma (en ook vrolijker weer; zon) namelijk een toer naar de Mekong-delta. Vanwege Toms tandartsbezoeken hadden we helaas maar tijd voor een 1-daagse toer maar het was toch de moeite waard. De Mekong-delta start ongeveer een 2 uur rijden ten zuiden van Saigon, is enorm groot en er wonen miljoenen mensen. We zijn eerst naar het plaatsje My Tho gegaan waar we bij een boomgaard allerlei exotische vruchten konden proeven en het verplichte traditionele dansje werd opgevoerd. Bij elke toer die je boekt in Vietnam stop je trouwens minstens 1 keer bij een handwerkplaats met natuurlijk winkel erbij. Dit keer een werkplaats voor invaliden; veel misvormingen deden ons denken aan de foto’s die in het museum hingen. Confronterend maar wel goed dat net hier gestopt werd.
Na de boomgaard stond een sampantocht door de smalle, door hoge palmen omgegeven kanalen op het programma wat wij echt het hoogtepunt van de dag vonden. Had er wel de hele dag willen rondvaren; wat een prachtige en groene omgeving!
Erna nog allerlei lekkernijen van de streek geproefd en gezien hoe ze de typische kokosnootsnoepjes maken. We hebben er meer dan een kilo van ingeslagen dus als iemand nog eens live onze reisverhalen wil horen en de rest van de foto’s wil zien, krijgen jullie ook de snoepjes te proeven.
Tot slot nog op een ander eiland aangemeerd waar we gegeten hebben, naar krokodillen konden kijken en in hangmatten hebben geluierd. Weliswaar toeristisch maar toch erg leuk dagje.
Dinsdag heeft Tom een deel van de dag in de tandartsstoel doorgebracht terwijl Lars en ik in het oude deel van Saigon zijn gaan rondstruinen. Snap niet helemaal waarom het “de oude wijk” heet; vond er niet veel ouds aan; allemaal winkels van de dure modemerken als Gucci, Versace ed; om de hitte te ontvluchten (was 40 graden) doken we regelmatig vanwege de airco een van de winkels in waar ik, totdat we weer waren afgekoeld, deed alsof ik geïnteresseerd was in jurkjes van 1000 euro of meer.. Verder op de Ben-Thanhmarkt nog een paar souvenirs, kilo’s thee en t-shirts gekocht en erna in het park in de schaduw gezeten terwijl Lars zich uitleefde in de speeltuin. Grappig dat kinderen overal ter wereld op dezelfde manier spelen en zich gedragen. Volwassenen spelen hier trouwens ook in het park; voetbal met een soort badminton-shuttles, gewoon badminton, tai-chi etc.
Woensdag zijn we met een toer naar Ben Dinh geweest waar de Cu Chi tunnels liggen. In dit netwerk van ondergrondse tunnels (250 km in totaal!) zat ten tijde van de oorlog de Vietcong verborgen en van hieruit voerden ze hun guerrilla-oorlog. Het is opgezet als een soort openluchtmuseum. Allerlei gruwelijke boobytraps worden tentoongesteld, verborgen luiken en tanks. Ook kun je er schieten met diverse oorlogswapens zoals de M60 (overigens niet gedaan, wij houden het bij foto’s schieten). Het meest indrukwekkende zijn natuurlijk de tunnels zelf. In dit gangenstelsel, op sommige plekken niet groter dan 80 x 80 cm leefden de Vietcongstrijders soms maanden achter elkaar. Je kunt nu een klein stukje door de echte tunnel (zie foto waarop Tom in een toegangsluik verdwijnt) of een iets langer stuk door een speciaal voor toeristen breder gemaakt stuk tunnel. Na een paar minuten ben je blij als je eruit kunt. Onvoorstelbaar dat mensen hier in de meest primitieve omstandigheden maandenlang geleefd hebben.
Nadat we weer terug waren in Saigon (60 km verder maar de bus doet er 2 uur enkel over..) zijn we nog op jacht geweest voor een jas voor Lars. De laatste dagen was het hier namelijk 40 graden, in Moskou ligt nog sneeuw en is de gevoelstemperatuur -10. Een verschil van 50 graden; kan en wil me er geen voorstelling van maken! Winterjassen voor kinderen zijn niet echt makkelijk te vinden gezien het hier nooit winterjas-koud is en er weinig toeristenkindjes komen. Uiteindelijk een North Face exemplaar gevonden waar hij over een jaar of 2 in zal passen.. In elk geval beter dan niets en warm. Tom en ik gaan ons behelpen met 2 truien en een aantal lagen t-shirts..
De reis door Vietnam zit er helaas al op, de 4 weken zijn voorbij gevlogen. Wat hebben we ervan genoten en wat zullen we het allemaal gaan missen: de heerlijke Aziatische chaos, het lekkere eten, de verrukkelijke mango-shakes, de mensen, het fruit, de mooie tempels, ja zelfs de brommers maar vooral gewoon de sfeer. Reizen met Lars in Azië is voor 100% meegevallen, tempo van reizen en de (meestal vooraf op booking.com gereserveerde) hotels waren perfect. Op een paar dagen na het weer ook. Tot ziens Vietnam! Op naar Moskou!
Groetjes
Tom, Maya en Lars
P.s. Allemaal enorm bedankt voor alle berichtjes! We vinden het erg leuk om te lezen en als jullie de Vietnamverhalen nog niet beu zijn, zijn jullie van harte uitgenodigd om de uitgebreide fotoselectie en verhalen te komen zien/horen
Hier is het dan, het laatste verslag uit Vietnam. Maar om jullie niet heel erg cold turkey te laten afkicken gaan we nog een paar dagen naar Moskou vanwaar dan echt het allerlaatste verslag van deze reis volgt.
Zaterdagavond zijn we naar Saigon gevlogen met Jetstar; de Aziatisch-Australische versie van Ryan Air. Zondagochtend om 9 uur had Tom een tandarts-date. Lars en ik waren meegegaan in de veronderstelling dat de eerste afspraak enkel even kijken en beslissen zou zijn en we binnen een half uur buiten zouden staan. Niets bleek minder waar; 3 ½ uur heeft Tom in de stoel gezeten met als resultaat 2 kronen en 1 brug (nou ja de tijdelijke versie; dinsdag zijn de definitieve geplaatst). Qua kunde, hygiëne en resultaat hetzelfde als in NL/BE, alleen stukken goedkoper.
Ondertussen was boven Saigon een heuse tyfoon losgebarsten; Pakhar geheten. Heel veel wind en vooral regen en dat de hele dag door. ’s Avonds moest je tot je kuiten door het water waden om de straat over te kunnen steken. Het ideale weer dus om het War Remnants museum te bezichtigen. Hier worden naast geweren en bommen vooral foto’s tentoongesteld; foto’s van soldaten in actie, folteringen en verminkingen. Het meest gruwelijk en aangrijpend is de afdeling “Agent Orange” waar je ziet wat de ontbladeringschemicaliën, die door Amerika over een deel van het land zijn gesproeid, hebben aangericht. Verwoestend voor de natuur maar vooral ook voor de mensen; wat een gruwelijke verminkingen heeft dit veroorzaakt.
In het museum was kinderopvang waar Lars zich met plezier liet afleveren. Erg prettig want ik vond het nu niet bepaald foto’s bestemd voor kinderogen. En dan gaat het nu enkel om foto’s; je moet er niet aan denken wat kinderen destijds hebben zien gebeuren.
Maandag hadden we een vrolijker programma (en ook vrolijker weer; zon) namelijk een toer naar de Mekong-delta. Vanwege Toms tandartsbezoeken hadden we helaas maar tijd voor een 1-daagse toer maar het was toch de moeite waard. De Mekong-delta start ongeveer een 2 uur rijden ten zuiden van Saigon, is enorm groot en er wonen miljoenen mensen. We zijn eerst naar het plaatsje My Tho gegaan waar we bij een boomgaard allerlei exotische vruchten konden proeven en het verplichte traditionele dansje werd opgevoerd. Bij elke toer die je boekt in Vietnam stop je trouwens minstens 1 keer bij een handwerkplaats met natuurlijk winkel erbij. Dit keer een werkplaats voor invaliden; veel misvormingen deden ons denken aan de foto’s die in het museum hingen. Confronterend maar wel goed dat net hier gestopt werd.
Na de boomgaard stond een sampantocht door de smalle, door hoge palmen omgegeven kanalen op het programma wat wij echt het hoogtepunt van de dag vonden. Had er wel de hele dag willen rondvaren; wat een prachtige en groene omgeving!
Erna nog allerlei lekkernijen van de streek geproefd en gezien hoe ze de typische kokosnootsnoepjes maken. We hebben er meer dan een kilo van ingeslagen dus als iemand nog eens live onze reisverhalen wil horen en de rest van de foto’s wil zien, krijgen jullie ook de snoepjes te proeven.
Tot slot nog op een ander eiland aangemeerd waar we gegeten hebben, naar krokodillen konden kijken en in hangmatten hebben geluierd. Weliswaar toeristisch maar toch erg leuk dagje.
Dinsdag heeft Tom een deel van de dag in de tandartsstoel doorgebracht terwijl Lars en ik in het oude deel van Saigon zijn gaan rondstruinen. Snap niet helemaal waarom het “de oude wijk” heet; vond er niet veel ouds aan; allemaal winkels van de dure modemerken als Gucci, Versace ed; om de hitte te ontvluchten (was 40 graden) doken we regelmatig vanwege de airco een van de winkels in waar ik, totdat we weer waren afgekoeld, deed alsof ik geïnteresseerd was in jurkjes van 1000 euro of meer.. Verder op de Ben-Thanhmarkt nog een paar souvenirs, kilo’s thee en t-shirts gekocht en erna in het park in de schaduw gezeten terwijl Lars zich uitleefde in de speeltuin. Grappig dat kinderen overal ter wereld op dezelfde manier spelen en zich gedragen. Volwassenen spelen hier trouwens ook in het park; voetbal met een soort badminton-shuttles, gewoon badminton, tai-chi etc.
Woensdag zijn we met een toer naar Ben Dinh geweest waar de Cu Chi tunnels liggen. In dit netwerk van ondergrondse tunnels (250 km in totaal!) zat ten tijde van de oorlog de Vietcong verborgen en van hieruit voerden ze hun guerrilla-oorlog. Het is opgezet als een soort openluchtmuseum. Allerlei gruwelijke boobytraps worden tentoongesteld, verborgen luiken en tanks. Ook kun je er schieten met diverse oorlogswapens zoals de M60 (overigens niet gedaan, wij houden het bij foto’s schieten). Het meest indrukwekkende zijn natuurlijk de tunnels zelf. In dit gangenstelsel, op sommige plekken niet groter dan 80 x 80 cm leefden de Vietcongstrijders soms maanden achter elkaar. Je kunt nu een klein stukje door de echte tunnel (zie foto waarop Tom in een toegangsluik verdwijnt) of een iets langer stuk door een speciaal voor toeristen breder gemaakt stuk tunnel. Na een paar minuten ben je blij als je eruit kunt. Onvoorstelbaar dat mensen hier in de meest primitieve omstandigheden maandenlang geleefd hebben.
Nadat we weer terug waren in Saigon (60 km verder maar de bus doet er 2 uur enkel over..) zijn we nog op jacht geweest voor een jas voor Lars. De laatste dagen was het hier namelijk 40 graden, in Moskou ligt nog sneeuw en is de gevoelstemperatuur -10. Een verschil van 50 graden; kan en wil me er geen voorstelling van maken! Winterjassen voor kinderen zijn niet echt makkelijk te vinden gezien het hier nooit winterjas-koud is en er weinig toeristenkindjes komen. Uiteindelijk een North Face exemplaar gevonden waar hij over een jaar of 2 in zal passen.. In elk geval beter dan niets en warm. Tom en ik gaan ons behelpen met 2 truien en een aantal lagen t-shirts..
De reis door Vietnam zit er helaas al op, de 4 weken zijn voorbij gevlogen. Wat hebben we ervan genoten en wat zullen we het allemaal gaan missen: de heerlijke Aziatische chaos, het lekkere eten, de verrukkelijke mango-shakes, de mensen, het fruit, de mooie tempels, ja zelfs de brommers maar vooral gewoon de sfeer. Reizen met Lars in Azië is voor 100% meegevallen, tempo van reizen en de (meestal vooraf op booking.com gereserveerde) hotels waren perfect. Op een paar dagen na het weer ook. Tot ziens Vietnam! Op naar Moskou!
Groetjes
Tom, Maya en Lars
P.s. Allemaal enorm bedankt voor alle berichtjes! We vinden het erg leuk om te lezen en als jullie de Vietnamverhalen nog niet beu zijn, zijn jullie van harte uitgenodigd om de uitgebreide fotoselectie en verhalen te komen zien/horen
-
04 April 2012 - 18:47
Omie En Opie ..:
Wat een verhalen.maar wat ben ik bly als jullie weer terug zyn.Wat mis ik jullie.Nog een paar dagen Moskou .We zyn natuurlyk heel nieuwschierig na alle foto,s.Tot gauw.Kleed jullie maar goed warm in Moskou.Heel goede vluchten en g oed weer in Nederland.Heel veel Liefs en Kussen Omie en Opie. -
05 April 2012 - 06:59
Chantalle:
Het klinkt allemaal als een superreis! En wat is de tijd snel gegaan... Geniet nog heerlijk van Moskou, enne, ik hou je aan een "live-verslag..."
Groetjes! -
05 April 2012 - 09:24
Marion(mutti,oomsel):
Bedankt Maya,Tom,Lars,
voor de mooie uitgebreide verslagen en foto's.Ik heb het gevoel dat ik een stukje met jullie heb mogen meereizen. -
05 April 2012 - 12:24
Erik:
De nieuwe beamer staat al klaar, enkel de foto's nog.... -
05 April 2012 - 12:56
Peggy:
Wat jammer dat er een einde komt aan jullie leuke verslagen. Ik las ze vaak aan het begin of einde van een werkdag, een zeer welkome afwisseling (mijn collega's zullen zich wel afgevraagd hebben waarom, als ik zat te lachen om je humoristische verhalen). Geniet nog maar fijn van jullie laatste vakantiedagen! -
05 April 2012 - 13:58
Ann:
Wat ga ik jullie mooie verhalen missen! Maya jij kan toch zo mooi schrijven, je zou een boek moeten schrijven!
Op naar Moskou, wat zal dat een groot verschil zijn met wat jullie nu allemaal gezien en meegemaakt hebben! Amuseer jullie en hopelijk zien we jullie met Pasen terug. Geniet ervan....en tot binnekort!
Groetjes van ons XXX -
05 April 2012 - 19:45
Rachelle Scholten:
Hallo Maya,
Fijn dat jullie het super hebben!! Wordt er jaloers van als ik je verslag steeds lees, lijkt me allemaal erg indrukwekkend!! Wens jullie nog veel plezier toe de laatste dagen in Moskou!! -
06 April 2012 - 10:15
Petra:
Wat een indrukken allemaal, zeg! Te gek dat alles ook zo goed meegevallen is qua reizen. Nu alweer jullie laatste etappe, benieuwd wat Moskou te bieden heeft.
Heel veel plezier en geniet nog goed van de laatste dagen!!
Groetjes,
Petra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
